მთავარი | საგანმანათლებლო სიახლეები | სკოლამდელი აღზრდა | რჩევები მშობლებს | საინტერესო ამბები |
„დღეს ფინეთი საგანმანათლებლო სივრცეში სამაგალითო ქვეყნად ითვლება, რადგან მრავალი მიღწევა აქვს ამ კუთხით. აქ 90 - იან წლებში სკოლებში ბულინგი - თანატოლთა ჩაგვრის პრობლემა მძვინვარებდა. ჯერ კიდევ 1996 წლამდე აქცენტი მხოლოდ მოძალადესა და მსხვერპლზე კეთდებოდა და არა შემსწრეებზე... საკითხის შესწავლისას, უცხოურმა და ადგილობრივმა კვლევებმა აჩვენა, რომ მარტო თანაგრძნობა საკმარისი არ აღმოჩნდა იმისათვის, რომ შემსწრე მოზარდმა ჩაგვრის შესახებ საჭირო ორგანოებს შეატყობინოს. მასში საჭიროა უსაფრთხოების შეგრძნება, რომ თანამშრომლობის შედეგად თავად არ დაზარალდება. ბავშვების თქმით, მათივე უსაფრთხოებისთვის, საჭიროა კონფიდენციალური შეტყობინების სისტემაზე საუბარი.
ვისაუბროთ ორი მხრივ, წესებს ვიცავთ ან შეგნებით, ან კანონის შიშით. ჩვენი დღევანდელობიდან გამომდინარე, ვფიქრობ, საზოგადოებას ორივე სჭირდება. საქართველოში დღემდე არსებობს „ჩაშვების ინსტიტუტი“ და მასთან დაკავშირებული ნეგატიური დამოკიდებულება საზოგადოებაში. ბულინგთან გამკლავება და ამ სტერეოტიპული ცნობიერების შეცვლა მხოლოდ ოჯახისა და სკოლის ერთობლივი ძალისხმევით შეიძლება. თუ პედაგოგი დათმობას ასწავლის, სახლში კი შვილს აფრთხილებენ, რომ თუ ვინმე დაგარტყამს შენც დაარტყი, შენ უფრო ძლიერი ხარო, ბავშვს ამ გზით ვეუბნებით, რომ მჩაგვრელის პოზიცია უკეთესია, ვიდრე ჩაგრულის. ეს შედეგს რა გამოიღებს,“ - აღნიშნავს მარინა უშვერიძე.
სამოქალაქო განათლების პროგრამების დირექტორის თქმით, ბავშვის ცნობიერების ჩამოყალიბება ბაღის ასაკიდან იწყება, ამდენად, სკოლამდელი აღზრდა ძალიან მნიშვნელოვანია და ძალადობის პატარა ნიშნებსაც კი დიდი ყურადღება უნდა მიექცეს, რადგან ხვალ ის სამართავად გაცილებით რთული იქნება.
„საერთოდ, ვიცით კი, რა ითვლება ჩაგვრად და ძალადობად?! მასწავლებელი ახსნის მაგივრად ხშირად უყვირის ბავშვს, ანალოგიურად იქცევა მშობელიც. ამ შემთხვევაში ცოდნის დეფიციტს ვაწყდებით, რომელსაც მძიმე შედეგამდე მივყავართ.“
სკოლებთან აქტიური თანამშრომლობის გამოცდილებიდან, მარინა უშვერიძის თქმით, ჩვენი მასწავლებლები მონდომებულები არიან ბულინგის აღმოსაფხვრელად და სულ უფრო მეტ პასუხისმგებლობას გრძნობენ. პრობლემის მოგვარებაში მშობლების ჩართულობის მხრივ კი, სარიოზულად მოვიკოჭლებთ.
მისი თქმით, ფინეთში სწორედ სკოლის ადმინისტრაციის და მშობლების ერთობლივი მუშაობითა და საკუთარი პასუხისმგებლობის გაცნობიერებით, შესაბამისი წესების შემოღებით გავიდნენ საბოლოო შედეგზე. თუ მშობელი შვილისგან თანატოლების ჩაგვრის შესახებ იგებს, აუცილებლად ატყობინებს სკოლის ადმინისტრაციას:
„არასწორი მიდგომაა - „მე არ მეხება“. სულ რომ არ მქონდეს ჩაგვრული ბავშვის მიმართ თანაგრძნობა და რატომ არ უნდა მქონდეს, ის მაინც მესმის, რომ ისეთ გარემოში სადაც, ვიღაც გარიყული, უკუგდებული და დაჩაგრულია ჩემი შვილი ვერ განვითარდება,“ - დასძენს მარინა უშვერიძე.